Het is nu 1 maand terug dat ik naar Haiti ben gegaan om als chiropractor mensen daar te helpen. Terugkijkend op deze levenservaring heb ik wel een aantal dingen erbij geleerd. Sommige waren nieuw en sommige waren weer even wat reminders. Al met al was het een echte binnenkomer weer.
Veel klanten weten dat het mijn 2e trip was. Mijn 1e trip was in maart 2017 en had ook een grote indruk achter gelaten. Zodanig dat ik er ongeveer een half jaar over heb gedaan om het uit mijn systeem te krijgen.
Dit jaar ging ik beter voorbereid heen, en had in die 1,5 jaar ook wat dingen geleerd om mezelf beter te blokken tegen alle menselijke energie en omstandigheden daar.
De meeste mensen hebben geen toegang tot gezondheidszorg. Dan is het een mooi iets om de mensen gratis een stukje verlichting of gezondheid terug te mogen geven.
De 1e trip in 2017 was overweldigend, maar ook deze trip was wederom overweldigend. Je ziet zoveel mensen maar vooral ook kinderen. En dat is fantastisch. Alle leeftijden klommen op tafel. Soms staan ze super lang te wachten. Mooi om te zien dat er nog een rangorde is qua respect tussen jong en oud, en dat als er een ouder iemand voorbij komt, die gewoon op tafel klimt en de rest gewoon blijft wachten, maakt niet uit hoe lang je daar al staat.
Maar ook kinderen die op tafel springen of ruzie maken wie eerst mag. Of kinderen die elkaar goed leggen voor de volgende manipulatie want ze weten hoe het werkt. Iedereen heeft geen idee van wat we doen maar ze noemen ons de "touch healers" (aanraak helers) omdat ze merken dat het zoveel beter voelt daarna. Een mooi compliment in mijn ogen.
Deze organisatie had zijn 88e missie tijdens mijn verblijf daar. Ze gaan ongeveer 6x per jaar, en meestal pakken ze dezelfde plekken. Dus mensen herkennen ons als ze ons met onze opvouwbare tafels zien aankomen. Veel mensen thuis en in de praktijk vragen: geeft dat dan 1x? Het antwoord: alles is beter dan niets, en 1 behandeling kan soms een wondertje verrichten.
Dit hebben we ook gezien, iemand die al maanden zijn hand niet kon gebruiken maar na een nek manipulatie (de zenuwen uit de lage nek gaan naar de armen en handen) zijn hand weer kon gebruiken.
Iemand die na 1 hoge nek manipulatie weer beter kon zien. Mensen die met grote rugklachten op tafel klimmen en daarna weer een stuk beter van tafel af komen.
Verplaats je eens in hun positie. Geen geld, hard moeten werken voor een beetje geld, veel zorgen of je kinderen wel te eten kunt geven en dan nog rugklachten hebben, waardoor je mogelijk niet meer kan werken of met veel pijn en energie je werk moet doen en nog meer zorgen krijgt. Dan leef je echt puur in overlevingsstand. Kwaliteit van leven is er dan niet.
Wat een mooi wondertje is het dan als zo'n persoon een stuk lichter naar huis loopt. Daar doe je het voor.
Er is zoveel gebeurd, als ik dat allemaal zou opschrijven, dan ben ik morgen nog aan het schrijven. Beter is dat jullie op facebook mijn updates lezen van eind september. De moeite waard om te lezen.
Een aantal dingen die mij weer of nieuw zijn opgevallen en die ik heb geleerd van deze trip.
Wat doet stress met je lichaam?
Vorige keer had ik de ervaring ook al, maar omdat we nu een bepaalde route volgden in Haiti, was dit nog meer duidelijk.
Lichamen en wervelkolommen veranderen naarmate er meer stress is. Dit is zo onderschat. Toen we onze eerste plek van bestemming hadden, waar we 2 dagen zijn verbleven, zaten we in een 'Hotel' aan de kant van het water.
Hotel was een groot woord, maar het was er netjes. Stroom en water vielen regelmatig uit, maar hey... je krijgt wel de ervaring hoe het 'luxe' leven in Haiti is.
mdat we aan het water zaten zijn we de vissersdorpjes in gegaan. Heel veel blije mensen toch ondanks dat ze niets hebben. Deze mensen hadden zeer flexibele wervelkolommen, ondanks dat er in meer of mindere mate blokkades te vinden waren in de wervelkolom. Over het algemeen waren de wervelkolommen flexibel en het lichaam goed van spierspanning tonus. Ook bij de kinderen waren wel blokkades te vinden maar ook hier was het meer uitzondering om een vergroeide of een totaal geblokkeerde rug te vinden dan regel.
Je weet dan ook dat deze mensen een sneller herstel van binnenuit hebben, en dus zich meer kunnen aanpassen aan hun omgeving.
Daarna gingen we de steden in en mensen werder al stijver. Bij de kinderen viel dat nog wel mee, het waren meer de volwassenen. Daarna naar een grote fabriek met 12.000 volwassen mensen waar ze kleding maakten voor Tommy Hilfinger, Calvin Klein, de duurdere merken iig. Ieder half uur kwam er een nieuwe lading mensen uit.
Met 25 chiropractoren en studenten deden we ons best om iedereen te helpen.
Deze plekken hadden we in 2017 ook al bezocht, en mensen weten dus dat je komt en wat je doet. Ze geven elkaar een seintje, dus ze komen niet alleen vanuit de fabriek, maar ook vanuit alle andere kanten. Eventjes wachten voor veel mensen was dan ook geen probleem. Hier werden mensen toch wel een stuk stijver weer. Pfff. Zoveel spiertonus dat de wervelkolom ook helemaal vast liep, waardoor je een vicieuze cirkel krijgt.
Stijve wervelkolommen waren nu regel dan uitzondering.
Maar wat kun je anders verwachten. De mensen werken zoveel uur in de week, en krijgen 25 dollar als weekloon, en dat in niet erge goede omstandigheden. En daar moeten ze hun gezin van onderhouden. En wij maar mega veel betalen voor al die broeken en t-shirts. Maar goed dat is een andere discussie.
Uiteindelijk de laatste dag in Haiti zijn we de sloppenwijken in gegaan. Dit is blijkbaar een gebied waar ook niet de gewone missionarissen naartoe gaan vanwege het vuil en de slechte hygienische omstandigheden.
Omdat we zelf geloven in onze eigen sterke immuunsysteem, welke samenhangt met een goede wervelkolom functie, en wij zelf frequent op tafel liggen (als het lukt lig ik iedere week op tafel om mezelf vrij te houden van blokkades), gaan we ervan uit dat ons lichaam hier sterk genoeg voor is.
Daarbij ben ik er zelf heilig van overtuigd dat er wel iemand over ons waakt terwijl we goed werk leveren. Desondanks heb ik wel af en toe wat twijfels gehad aangezien ik met een hele zware verkoudheid naar Haiti was gevlogen. Mijn systeem stond dus al aardig onder druk met niet lekker zijn, lang moeten vliegen, veel bacterien in het vliegtuig, dat ik wel af en toe even wat extra hulp gevraagd heb van boven.
Verder heb ik de twijfels opzij gezet, en hebben we fantastisch werk geleverd. Maar oh oh oh... de mensen en kinderen daar... wat een problemen in het lichaam allemaal.... Dit was echt hartbrekend.
Ik kon mezelf aardig goed blokken de eerste paar dagen, maar hier was ik niet op voorbereid. Die dag heb ik geen enkele normale wervelkolom in mijn handen gehad. Maar ook niet bij de kinderen. Te triest voor woorden. Logisch, maar zeer triest.
De mensen leven soms in huizen van steen, maar vaak van spaanplaten. Kamers zijn er niet.. gescheiden werd er door een gordijn als dat er was. Bedden en meubels waren er bijna niet. De kinderen mogen van geluk spreken als ze al een matras hebben, wat vaak niet het geval is.
Het is dan ook niet raar dat je zoveel slechte wervelkolommen ziet, maar het breekt wel echt je hart.
En zij zijn de toekomst.
En dan nog de wonden die je ziet bij volwassenen, maar ook vaak bij kinderen... ik heb er toch wel een aantal gezien waar de wond in de voet zo open lag, en waar ze zonder schoenen oplopen, want die hebben ze niet, dat je weet dat dat een amputatie wordt van de voet. En dan moet je nog blij zijn, want bloedvergiftiging is nog erger met overlijden als resultaat.
Al met al.. in en in triest en hartverscheurend. En enige wat ik kon en moest bedenken is dat ik ze een stukje immuunsysteem boost heb mee gegeven en gezorgd dat de wervelkolom met al zijn zenuwen erin, weer wat beter het lichaam aanstuurde, zodat er iets meer herstel mogelijkheden waren.
Iets wat voor sommigen het verschil kan zijn tussen leven of dood, of klachten en goed kunnen overleven. En dat is heel wat waard. Het is ook waarvoor je je zelf zo onder druk zet om dit werk te doen onder slechte omstandigheden en 35 graden.
Een ander stukje dat ik heb geleerd, en dat is voor iedereen hier iets wat speelt, maar veel mensen niet weten, is wat de energie van een ander met je lichaam doet.
Ik ben nu 1 maand verder en Haiti zit nog volop in mijn systeem. Ik ben niet goed in huilen, net zoals zovelen, maar een goede jankbui zou best goed zijn om wat uit mijn systeem te werken.
Als je energie van een ander oppakt (wat we allemaal ongemerkt doen, en vooral als we mensen willen helpen), dan gaat dit in je systeem zitten. Het vervuilt je eigen energie, waardoor je erg moe kan zijn.
Hier loop ik nog steeds mee te worstelen 1 maand later, maar ik merk dat ik goed aan het opkrabbelen ben. Ik weet ondertussen dat energie blokken ontzettend veel helpt.
En ondanks dat ik dit geleerd heb, is het me toch nog gebeurd. Wat ook weer niet raar is, want ik denk dat ik wel 1000 mensen in mijn handen heb gehad deze trip.
Een mooie blauwe bal om je heen zetten is de simpelste manier.
Wil je meer weten hierover, dan zijn er diverse bronnen online, maar ook diverse boeken over energetische bescherming, bijv van Fons Delnooz (bol.com).
Ik heb zijn cursus gedaan, en dat heeft me enorm geholpen als je zoveel mensen in de praktijk ziet als ik.
Als je veel met mensen omgaat, en je merkt dat mensen je (ongemerkt) leegzuigen dan is dit zo belangrijk.
En energetisch je systeem schoonmaken .
Een af-aardings oefening is daarvoor een hele mooie. Ik gebruik die altijd als start in mijn meditatie workshops. Een hele fijne oefening. Sommige zullen denken: "Wat een zweverigheid" en dat is prima. Maar quantumfysica legt het tegenwoordig heel mooi uit en het is bewezen. Dus als je merkt dat je gevoelig bent voor anderen en je weet niet waarom dit komt, dan heb ik je nu een richting ingestuurd, waar je hopelijk een mooi les uit kunt halen.
Waar energie opgepakt kan worden van anderen, kun je ook je energie zelf doorgeven aan een ander, zowel negatieve als positieve energie. Dit is ook altijd een belangrijke. Daarom mediteer ik ook dagelijks, maak ik mijn systeem schoon, en blok ik mezelf voordat ik start met de dag.
Daarom mediteren Saskia, mijn assistente, en ik ook altijd voor de shift. Zodat we gefocused kunnen starten en mensen op die manier goed kunnen helpen. Dit is voor mij een standaard iets.
Maar het was wederom een mooie les om het verschil te zien als een manipulatie wordt uitgevoerd als je in je hoofd zit, of in je hart zit.
Tijdens onze missie waren er 20 studenten en 5 chiropractoren. In Amerika is onze titel Doctor, als je afgestudeerd chiropractor bent. Ik werd dus altijd Doctor Nancy genoemd. Iedere Doc had 4-5 studenten bij hem/haar en veelvuldig werd onze hulp in geroepen met vragen zoals: ik weet niet wat ik voel/ zit er nu wat of niet, klopt het dat ik dit voel, wat is dit raar om te voelen/ is er een anatomische afwijking, het lukt me niet om de manipulatie goed uit voeren.
Allemaal normale vragen voor studenten en trouwens ook voor nieuw afgestudeerden.
Met de manipulatie keek ik veel mee, en een kleine tip gaf dan vaak een groot verschil.
Sommige studenten zaten zo in hun hoofd waardoor het gevoel met het lichaam zo beperkt werd. Harde handen, pijnlijke manipulaties, geen gevoel van wanneer ze de manipulatie moeten inzetten.
Ik heb heel veel techniek seminars laatst gedaan waarbij focus het meest belangrijkste is, en uiteraard uit je hoofd en in je hart gaan zitten.
Dit was wederom weer een mooie les, die bevestigd dat als je bezig bent met een manipulatie, je focus volledig op het lichaam moet liggen. Het bevestigd dan ook weer dat praten afleidt want je kunt maar op 1 ding focussen, iest wat men ondertussen wel gewend is van mij.
Ik denk dat dit wel mijn grootste les is geweest van het afgelopen jaar, 2 jaar. Van sommige mensen om me heen zie ik dan ook vaak dat ze met allemaal verschillende dingen op het werk en buiten het werk bezig zijn, en niets komt af. Focus je op 1 ding goed. Waar je aandacht ligt, daar gaat je energie naartoe. Dan komt het vanzelf goed.
If you don't decided what you want to do, the universe will decide it for you.
Ik hoop dat ik mensen wat inzicht heb kunnen geven via deze blog, maar ook wat lessen heb mee kunnen geven. Ik heb er in ieder geval zat geleerd.
En het is dan ook mooi om te zien als men daardoor groeit als persoon. Een vrijwilligerstrip is er ook zonder dat je chiropractor hoeft te zijn. Op onze trip hebben we ook wel eens niet-chiropractoren mee. Maar er zijn zat organisaties die dit soort dingen organiseren. Dus mocht je zoiest ook een keer willen doen, dan weet je dat dit mogelijk is.
De kosten betaal je altijd zelf, maar vaak zijn er mensen die je hierin willen ondersteunen in het goede werk dat je daar zult doen. Je doet mooi werk, je helpt mensen ermee, en je groeit zelf ook als persoon.
Je bent een mooie levenservaring rijker dus ik zou zelf het advies geven, absoluut doen mocht je er over nadenken.
Carpe diem
